Tijdens een recruitmentproces laten we onszelf vaak leiden door “de klik” die we met een kandidaat hebben. Ook wel het “onderbuikgevoel” dat je krijgt in een gesprek. Maar is dit wel een goede raadgever? Of laten we ons soms te veel leiden door emoties en verliezen we daardoor kwaliteit in de vorm van nieuw personeel?

Waar komt zo’n onderbuikgevoel vandaan?

Een onderbuikgevoel is eigenlijk niets meer en niets minder dan intuïtie en dat kan variëren van persoon tot persoon en is ook situatie afhankelijk. In de meeste gevallen hangt zo’n gevoel samen met een bepaalde emotie of het ontbreken hiervan. Dit kan een slechte ervaring uit het verleden zijn, een vooroordeel of een bepaalde opmerking uit het gesprek. Belangrijk is om op tijd te herkennen wanneer je “onderbuikgevoel” terecht is of niet.

“The intuitive mind is a sacred gift and the rational mind is a faithful servant. We have created a society that honors the servant and has forgotten the gift.” – Albert Einstein

Het onderbuikgevoel hoeft geen slechte raadgever te zijn om keuzes te maken in het dagelijks leven. Dit doen we allemaal en – soms – blijken dit de beste keuze die je op dat moment had kunnen maken in je persoonlijke leven. Nu was Albert Einstein natuurlijk een enorm genie maar niet werkzaam in de recruitment wereld anno 2023. Dus misschien moeten we zijn woorden in dit geval niet té letterlijk nemen. En daarnaast is inmiddels wetenschappelijk bewezen dat het onderbuikgevoel niet werkt bij het maken van professionele beslissingen.

Onderbuikgevoel bij een sollicitatiegesprek.

Het eerste sollicitatiegesprek zit erop en de hiring manager kijkt je vragend aan en zegt: “Ik weet niet of jij het ook zo ervaart maar ik heb er geen goed gevoel bij”. Er is geen “klik” of er wordt gewoon getwijfeld. En zelfs als een kandidaat voldoet aan alle eisen die hij of zij gesteld heeft bij de functie. En nu? Ga je dan iemand afwijzen omdat er geen “klik” is? Als je ons een beetje kent weet je hoe we hier over denken.

Misschien zijn we bij Recrout allemaal geen afgestudeerd psycholoog of neurobioloog. Maar bij Recrout hebben we wel verstand van recruitment en de combinatie van psychology en technology die komt kijken bij het competentie gedreven werven van personeel. Recrout is tenslotte ontstaan vanuit de zoveelste frustratie waar enkel op onderbuikgevoel een keuze werd gemaakt, en daar moeten we dus van af.

Je kan iemand gewoon niet enkel afwijzen omdat je “er een slecht gevoel bij hebt”, je kan ook gewoon met je verkeerde been uit bed gestapt zijn die dag. Want heel eerlijk; wanneer je iemand beoordeelt op je onderbuikgevoel heeft dit in de meeste gevallen alles te maken met de mate waarin jij jezelf herkent in het verhaal van de kandidaat en niet met het feit of deze persoon geschikt is voor de functie.

Als recruiter kan je hier eigenlijk helemaal niets mee want je wil iemand afwijzen met concrete argumenten. Dit is voor de kandidaat het beste maar ook voor de beleving van deze kandidaat naar jou als werkgever. Wijs je iemand af met argumenten waar deze persoon iets aan heeft, dan kan er aan gewerkt worden en sta jij als werkgever niet direct in een kwaad daglicht. EN bovendien heb je ook de schijn van oneerlijke selectie keuzes niet tegen je. Bij het selecteren van kandidaten voor een functie moet er in plaats van gevoelens dus gebruik gemaakt worden van objectieve criteria en een goede beoordelingsmethode zoals werkervaring en competenties.

Met een visie op een inclusieve arbeidsmarkt kunnen we dus concluderen dat enkel een onderbuikgevoel absoluut geen goede raadgever is tijdens een recruitmentproces. Combineer het met feiten en weet dit te beargumenteren. De consultants van Recrout staan altijd klaar om je hier meer over te vertellen en de voordelen van ons competentie gedreven ATS-systeem met jou te delen!

Wie daarnaast ook nog eens wetenschappelijk overtuigd wil worden van het feit dat onderbuikgevoel niet helemaal je beste vriend is bij het maken van belangrijke beslissingen zoals de selectie van nieuwe medewerkers, lees dan dit fantastische boek van Nobel Prijs winnaar Daniel Kahneman. In zijn wetenschappelijk onderzoek naar het effect van onderbuikgevoelens en intuïtie is zijn conclusie heel helder: Onderbuikgevoel is een illusie…