Toen Karim Akhlal in 2015 met zijn bedrijf Recrout begon, móest hij wel buiten de grenzen zoeken: hij had een goede developer nodig, maar gesprekken in Nederland liepen op niks uit. Via via kwam hij uit bij zijn huidige lead developer, met wie hij dus al zeven jaar samenwerkt: hij vanuit Hoofddorp, zij vanaf Mauritius. Ze hebben elkaar nog nooit ontmoet, hoewel hij er niet aan twijfelt dat dat ooit gaat gebeuren. Akhlal: “Ze komt binnenkort naar Europa, dan is er misschien een mogelijkheid. Maar ik zou een reisje naar Mauritius ook niet verkeerd vinden.”
De rest van zijn team bevindt zich in Nederland, Oekraïne en India. Samen maken ze intelligente, datagedreven recruitment-software, gebaseerd op persoonlijkheid en competenties, “en niet op zoiets nietszeggends als een cv.” Binnenkort sluiten hier in Nederland nog twee collega’s aan voor sales en marketing. “Met hen ga ik het liefst wel op kantoor zitten, want dat is toch makkelijker. Niet vanuit controle, maar om elkaar te motiveren, en flow te creëren.”
Want hoe blij hij ook is met zijn team nu – allemaal toegewijde freelancers -, hij heeft aan den lijve ondervonden dat het niet altijd vanzelf gaat. “Je wilt mensen vertrouwen, maar soms blijkt toch dat ze niet doen wat ze moeten doen, of niet de kwaliteit leveren die je zou mogen verwachten. Ik heb dus moeten leren om makkelijker afscheid te nemen van mensen – als het in de proeftijd niet blijkt te werken, ga ik snel op zoek naar de volgende kandidaat. Als je je niet tot Nederland hoeft te beperken, is het veel makkelijker iemand te vinden.”
Wel blijft hij graag min of meer binnen dezelfde tijdzone. Akhlal: “Een uurtje of twee verschil maakt echt niet uit, maar als je een halve of zelfs hele dag voor- of achterloopt, verlies je tijd. Als het ergens scheefloopt, duurt het lang voordat je het samen kunt oplossen. En het contact blijft oppervlakkiger, omdat je de hele tijd langs elkaar heen mailt en nooit even lekker uitgebreid kunt Skypen of chatten.” En dát is een afstand tot je team die je echt niet kunt gebruiken.